က်န္ရစ္သူ မိသားစုဟာ ၀မ္းနည္းပူေဆြးျပီး ငုိေၾကြးၾကတာေပ့ါ။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွမတတ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ။ မ်က္ရည္ေတြဟာ ေသျခင္းတရားဆီ ေရာက္သြားျပီျဖစ္တဲ့ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြကုိ ျပန္ဆြဲေခၚႏုိင္စြမ္းမွ မရွိဘဲကုိး။ အဲဒီလုိနဲ႔ ရက္သတၱတစ္ပါတ္ ေလာက္ ၾကာျမင့္တဲ့အခါမွာ မာတင္တုိ႔သားအမိရဲ႔ ကုန္ေလွာင္ရုံထဲထည့္ထားတဲ့ အစားအစာေတြအားလုံး ကုန္သြားတယ္တဲ့။ စားစရာမရွိေတာ့ဘူး ဆုိတာကုိ သိရေတာ့ အမယ္အုိၾကီးဟာ စားစရာ၀ယ္ဖုိ႔ ပုိက္ဆံလုိတယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္လာတယ္တဲ့။ သူ႔ခင္ပြန္းျဖစ္သူ အဘုိးအုိက မေသမီမွာ ဇနီးနဲ႔ သားကေလးအတြက္ ရူဘယ္ ေငြႏွစ္ရာခ်န္ထားခဲ့တယ္။ အမယ္အုိက အဲဒီပုိက္ဆံေသတၱာေလးကုိ တု႔ံဆုိင္းတုံ႔ဆုိင္းနဲ႔ ဖြင့္လုိက္တယ္။ ပုိက္ဆံကုိ မသုံးခ်င္ရွာဘူးတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႔အစားအေသာက္ စားဖုိ႔လုိအပ္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ သူက ပုိက္ဆံတစ္ရာကုိ ေရတြက္ျပီး သူ႔သားကုိေပးလုိက္တယ္။
"ေရာ့ကြယ္၊ လူကေလး မာတင္၊ ဒီေငြတစ္ရာကုိ ယူသြား။ အိမ္နီးခ်င္းေတြဆီက ျမင္းတစ္ေကာင္ကုိ ငွားစီးသြားျပီး ျမိဳ႔မွာ ေစ်း၀ယ္ခ်ည္ကြယ္။ ဒါမွ တုိ႔ ဒီတစ္ေဆာင္းကုန္ေအာင္ ၾကိတ္မွိတ္သည္းခံစားေသာက္ျပီး ေႏြဦးေလာက္ေရာက္တဲ့အထိ ခံႏုိင္ရည္ရွိမွာ။ ေႏြဦးေရာက္ရင္ေတာ့ အလုပ္အကိုင္ေလး ဘာေလး ရေကာင္းပါရဲ႔။"
မာတင္ဟာ သူ႔အိမ္နီးခ်င္းေတြဆီက ျမင္းနဲ႔လွည္းကုိ ငွားျပီး ျမိဳ႔တက္သြားတယ္တဲ့။ ေစ်းထဲမွာ သားသတ္တန္းကုိ ျဖတ္သြားတဲ့အခါ ဆူညံဆူညံျဖစ္ေနတဲ့ လူအုပ္စုၾကီးတစ္ခုကုိ ျမင္လုိက္သတဲ့။ ဘာမ်ားျဖစ္ေနသလဲဆုိျပီး သြားၾကည့္တဲ့အခါမွာ သားသတ္သမားေတြဟာ အမဲလုိက္ေခြးတစ္ေကာင္ကုိ ဖမ္း၊ တုိင္မွာခ်ည္ထားျပီးေတာ့ အဲဒီေခြးကေလးကုိ တုတ္ေတြနဲ႔ ၀ုိင္းရုိက္ေနၾကတယ္။ ေခြးကေလးက နာက်င္လြန္းရွာလုိ႔ အျမီးကုိကုပ္ရင္း တကိန္ကိန္ေအာ္ျပီး ပတ္ေျပးေနတာေပါ့။ မာတင္က သားသတ္သမားေတြနားကုိ သြားလုိက္ျပီး
"ဒီသနားစရာ ေခြးေလးကုိ မသနားဘဲ ဘာလုိ႔ရုိက္ေနရတာလဲ"
လုိ႔ ေမးလုိက္တယ္။
သားသတ္သမားေတြက "ဒီေခြးအေၾကာင္းေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ကြာ။ ဒင္းဒါနဲ႔ပဲထုိက္တယ္။ အသားတုံးၾကီးတစ္တုံးလုံးကုိ ခုိးသြားတာေလ" လုိ႔ေျဖၾကတယ္။
"ရပ္လုိက္ပါ အစ္ကုိတုိ႔ရယ္၊ မရုိက္ပါနဲ႔ေတာ့။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဒီေခြးေလး ေရာင္းပါ" လုိ႔ မာတင္က ေအာ္ေျပာလုိက္တယ္။
"မင္းေက်နပ္ရင္၀ယ္ေပါ့။ တုိ႔ကေတာ့ ရူဘယ္ေငြ တစ္ရာရရင္ ေရာင္းမယ္။" လုိ႔ သားသတ္သမားတစ္ဦးက ေျပာတယ္။
မာတင္က ရူဘယ္တစ္ရာကုိ ထုတ္ေပးျပီး ေခြးေလးကုိ ၾကိဳးျဖည္ေပးျပီး သူနဲ႔အတူေခၚသြားတယ္။ ေခြးေလးဟာ အျမီးေလးတနံ႔နံ႔နဲ႔ သူ႔သခင္အသစ္ရဲ႔ လက္ကုိ လွ်ာေလးနဲ႔ရုိက္ေပးရင္း လုိက္သြားသတဲ့။ မာတင္က သူ႔အသက္ကုိ ကယ္ခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ နားလည္တာကုိး။
မာတင္အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ သူ႔အေမက "သားေလး ဘာ၀ယ္လာသလဲ ေဟ့"လုိ႔ ေမးတာေပါ့။ "ကံေကာင္းျခင္းရဲ႔ အစေလးတစ္ခု ၀ယ္ခဲ့ပါတယ္အေမ"လုိ႔ မာတင္က ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။
"မဟုတ္တာေတြ ေျပာမေနစမ္းနဲ႔ ေကာင္ကေလး။ ဘာက ကံေကာင္းတာလဲ။"
" ေခြးကေလးမုိးေမွာင္ကုိ ေျပာတာပါ အေမရယ္" လုိ႔ ေခြးကေလးကုိ လက္ညွိဳးထုိးျပရင္း မာတင္ကျပန္ေျပာလုိက္တယ္။
"ဒါပဲလား"
"ပုိက္ဆံမေလာက္လုိ႔ စားစရာမ၀ယ္ခဲ့ႏုိင္တာပါ အေမရယ္၊ ပုိက္ဆံတစ္ရာက ေခြးေလးကုိ၀ယ္လုိက္တာနဲ႔ ကုန္သြားလုိ႔ပါ"
အဲလုိၾကားလုိက္ေတာ့ အဘြားအုိက သူ႔သားကုိဆူတာေပါ့။
"တုိ႔မွာ စားစရာဘာမွမရွိေတာ့ဘူးဟဲ့။ ငါ့မွာ ဂ်ဳံမႈန္႔ေလးေတြ ျခစ္ျခဳပ္ရွာေဖြျပီး ေပါင္မုန္႔ေလးတစ္ခု ဖုတ္ထားရတယ္။ မနက္ျဖန္ဆုိရင္ ဘာမွစားဖုိ႔ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။"
ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ သူ႔အေမက ေနာက္ထပ္ ရူဘယ္တစ္ရာကုိ ထုတ္ျပီး သူ႔သားကုိေပးတယ္။
"ျမိဳ႔ကုိသြားျပီး စားေသာက္စရာေလး သြား၀ယ္ေနာ္ သားေလး။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ပုိက္ဆံကုိ အလကား မသုံးပစ္နဲ႔ေနာ္"
ျမိဳ႔ေရာက္သြားေတာ့ ဟုိလမ္း၀င္ဒီလမ္းထြက္နဲ႔ လုပ္ေနတုန္း မာတင္ဟာ ေကာင္ေလးတစ္ေကာင္ကုိ ေတြ႔တယ္။ ေကာင္ေလးက ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ကုိ ၾကိဳးနဲ႔ခ်ည္ျပီး ျမစ္ကမ္းဘက္ကုိ ေခၚသြားတာကုိ ေတြ႔တယ္တဲ့။
"ရပ္ပါဦး"လုိ႔ မာတင္က အဲဒီ ေကာင္ေလးကုိ ေျပာလုိက္တယ္။ "ေၾကာင္ကုိ ဘယ္ေခၚသြားမလုိ႔လဲဗ်။"
"ေရႏွစ္သတ္ပစ္မလုိ႔ကြ။ ဒီေကာင္က ငါတုိ႔စားပြဲေပၚက မုန္႔တစ္ခ်ပ္လုံးကုိ ခုိးသြားတာ။"
" ေရမႏွစ္ပါနဲ႔ ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေရာင္းပါ။"
"ေက်နပ္ရင္ ၀ယ္ေလ။ ရူဘယ္တစ္ရာက်မယ္။"
မာတင္က ႏွစ္ၾကိမ္ေတာင္ မစဥ္းစားဘူး။ ပုိက္ဆံကုိဆြဲထုတ္ျပီး အဲ့ေကာင္ေလးကုိ ေပးလုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေၾကာင္ကုိ အိတ္ထဲေကာက္ထည့္ျပီး အိမ္ျပန္လာတာေပါ့။
"ဘာ၀ယ္ခဲ့သလဲ လူကေလး" လုိ႔ သူ႔အေမကေမးသတဲ့။
"ေၾကာင္နက္က်ား ကေလးပါ အေမ"
"ဒါပဲလား"
"ပုိက္ဆံရွိေသးရင္ေတာ့ စားစရာေတြ ၀ယ္လာမိမွာေပါ့ အေမ။ ပုိက္ဆံကုန္သြားလုိ႔ပါ။"
"ဟယ္... နင္ေတာ္ေတာ္ဆုိးေနပါလား။" လုိ႔ အမယ္အုိက ေအာ္လုိက္တယ္။ "ခုခ်က္ခ်င္း အိမ္ကထြက္ျပီး တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီမွာ စားစရာသြားေတာင္းေခ်" လုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္။
မာတင္ဟာ အိမ္ကထြက္သြားျပီး တျခားရြာတစ္ရြာမွာ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ လုိက္ရွာသတဲ့။ သူ႔ရဲ႔ ေခြးကေလး မုိးေမွာင္နဲ႔ ေၾကာင္ကေလး နက္က်ားတုိ႔ကုိပါ ေခၚသြားတာေပါ့။ လမ္းမွာ သူက လူၾကီးတစ္ေယာက္ကုိ ေတြ႔တယ္။
အဲဒီလူၾကီးက"ဘယ္သြားမလုိ႔လဲ သား" လုိ႔ ေမးသတဲ့။
"အလုပ္သြားရွာမလုိ႔ပါ ခင္ဗ်"
"ဒါျဖင့္ ဦးဆီမွာ အလုပ္လာလုပ္ပါလား။ ဦးက လခကုိ တရားေသမသတ္မွတ္ထားဘူး။ ဦးဆီမွာ သုံးႏွစ္အလုပ္ေကာင္းေကာင္း လုပ္ေပးတဲ့သူမွန္သမွ်ကုိ ပစၥည္းႏွစ္မ်ိဳးထဲက တစ္မ်ိဳးကုိေရြးခုိင္းျပီးမွ သူေရြးတဲ့အတုိင္း ေပးေလ့ရွိတယ္"
အပုိင္း(၂) ဆက္ရန္-
ဘာသာျပန္-အလွတရား
No comments:
Post a Comment