အဲ... ဒီလုိနဲ႔ ေႏြဦးေပါက္ ရာသီ ေရာက္လာတယ္။ ေနမင္းၾကီးကလည္း ေႏြးေႏြးေထြးေထြး သာလုိ႔။ အပူဓာတ္ကေလးရတယ္ ဆုိရင္ပဲ တကတည္း ေျမေခြးရဲ႔ ႏွင္းဖတ္ တဲအိမ္ကေလးဟာ ေပ်ာ္က်သြားပါေလေရာ။ ယုန္ကေလးရဲ႔ တဲအိမ္ကေတာ့ မျပဳိဘူးတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ ေျမေခြးက ယုန္ကေလးရဲ႔တဲကုိ လာျပီး ယုန္ကေလးကုိ ႏွင္ထုတ္လုိက္တယ္။ ယုန္ကေလး ထြက္ေျပးသြားေတာ့ ယုန္ကေလးရဲ႔ တဲမွာ ၀င္ေနလုိက္သတဲ့။
ယုန္ကေလးဟာ အိမ္ကထြက္လာျပီး ျဗိရုိစ့္ သစ္ပင္ၾကီးေအာက္မွာ ထုိင္ငုိေနတာေပါ့ကြယ္။ အဲဒီလုိငုိေနတုန္း ၀ံပုေလြၾကီး ေရာက္လာတယ္။ ယုန္ကေလး ငုိေနတာကုိ ေတြ႔သြားေတာ့ ၀ံပုေလြၾကီးက
"ယုန္ကေလးရယ္ ဘာေၾကာင့္ကြယ္ ငုိေနရသလဲကြယ္"လုိ႔ ေမးလုိက္တယ္။
"မငုိပဲေလ ကၽြန္ေတာ့မွာ ဘယ္ေနႏုိင္မလဲ ခင္ဗ်ာ " လုိ႔ ယုန္ကေလးက ေျဖရွာတယ္။
"ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးနဲ႔ ေျမေခြးဟာ နီးနီးကပ္ကပ္ေနခဲ့တာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ တဲအိမ္မ်ား ေဆာက္ခဲ့ၾကတာဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တဲအိမ္ကုိ ရႊံ႔နဲ႔ေဆာက္သကုိ။ ေျမေခြးကေတာ့ ေဆာက္တာမ်ား ႏွင္းခဲေတြနဲ႔ဗ်ား။ ေႏြဦးေပါက္ေတာ့ သူ႔တဲဟာ ျပိဳက်သြားေတာ့တာ။ ကၽြန္ေတာ့္တဲဟာ မျပိဳက်၊ အေကာင္းအတုိင္းဗ်။ ေျမေခြးၾကီးက ေရာက္လုိ႔လာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိေလ ေမာင္းထုတ္တာ။ ကၽြန္ေတာ့္တဲကုိ သူလုသြား။ ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ငုိေနရတယ္ဗ်ား"
"မငုိပါနဲ႔ ယုန္ကေလးရာ။ ငါက မင္းကုိ ကူညီမွာ။ ေျမေခြးၾကီးကုိ မင္းတဲက ေမာင္းထုတ္ေပးမယ္ဗ်။"
သူတုိ႔အတူတူ သြားၾကတာေပါ့။ ေရာက္ေရာဆုိပါစုိ႔။ ၀ံပုေလြၾကီးက တဲအိမ္ကေလးရဲ႔ ျခံ၀င္းထဲမွာ ရပ္လုိက္ျပီး ေျမေခြးကုိ ေအာ္ေျပာလုိက္တယ္။
"ဘာလုိ႔ သူမ်ားတဲကုိ ခုိးရသလဲကြ။ ေဟ...။ မီးလင္းဖုိယူျပီး ခုဆင္းသြားစမ္း။ တယ္ေလ။ လွမ္းရုိက္လုိက္ရ" လုိ႔ ေအာ္ေျပာသတဲ့။
ေျမေခြးက နည္းနည္းမွ မေၾကာက္တဲ့ အျပင္ ၀ံပုေလြၾကီးကုိ ခုလုိ ျပန္ေျပာလုိက္ေသး တယ္။
"ေျပးေလေရာ့ဟဲ့ ၀ံပုေလြစုတ္၊ ငါ့အျမီးက မာတုတ္တုတ္၊ ေဟာဒီလုိေလ ရုိက္လုိက္မယ္၊ အသက္ထြက္ေရာ့ဟယ္" ဆုိျပီး ေျပာလုိက္တယ္တဲ့။
အဲဒါနဲ႔ ၀ံပုေလြၾကီးက ေၾကာက္ဒူးတုန္သြားသတဲ့။ ယုန္ကေလးကုိ ထားျပီး ထြက္ေျပးသြားပါေလေရာ။ ယုန္ကေလးခမ်ာ ျဗိရုိစ့္ပင္ၾကီးေအာက္မွာ ၀မ္းနည္းပမ္းနည္း ငုိေနရျပန္တာေပါ့။
ေတာအုပ္ထဲကုိ ၀က္၀ံၾကီး အလည္ ေရာက္လာတယ္။ ယုန္ကေလး ငုိေနတာကုိ ေတြ႔သြားေတာ့ ၀က္၀ံၾကီးက
"ယုန္ကေလးရယ္ ဘာေၾကာင့္ကြယ္ ငုိေနရသလဲကြယ္"လုိ႔ ေမးတယ္တဲ့။
"မငုိပဲနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘယ္ေနႏုိင္မလဲဗ်ာ " လုိ႔ ယုန္ကေလးက ေျဖရွာတယ္။
"ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးနဲ႔ ေျမေခြးဟာ နီးနီးကပ္ကပ္ေနခဲ့တာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ တဲအိမ္မ်ား ေဆာက္ခဲ့ၾကတာဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တဲအိမ္ကုိ ရႊံ႔နဲ႔ေဆာက္သကုိ။ ေျမေခြးကေတာ့ ေဆာက္တာမ်ား ႏွင္းခဲေတြနဲ႔ဗ်ား။ ေႏြဦးေပါက္ေတာ့ သူ႔တဲဟာ ျပိဳက်သြားေတာ့တာ။ ကၽြန္ေတာ့္တဲဟာ မျပိဳက်၊ အေကာင္းအတုိင္းဗ်။ ေျမေခြးၾကီးက ေရာက္လုိ႔လာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေမာင္းထုတ္တာ။ ကၽြန္ေတာ့္တဲကုိ သူလုသြား။ ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ငုိေနရတယ္ဗ်ား"
"မငုိပါနဲ႔ ယုန္ကေလးရာ။ ငါက မင္းကုိကူညီမွာ။ ေျမေခြးၾကီးကုိ မင္းတဲက ေမာင္းထုတ္ေပးမယ္ဗ်။"
သူတုိ႔အတူတူ သြားၾကတာေပါ့။ ေရာက္ေရာဆုိပါစုိ႔။ ၀က္၀ံ တဲအိမ္ကေလးရဲ႔ ျခံ၀င္းထဲမွာ ရပ္လုိက္ျပီး ေျမေခြးကုိ ေအာ္ေျပာလုိက္တယ္။
"ဘာလုိ႔ သူမ်ားတဲကုိ ခုိးရသလဲကြ။ ေဟ။ မီးလင္းဖုိယူျပီး ခုဆင္းသြားစမ္း။ တယ္ေလ။ လွမ္းရုိက္လုိက္ရ" လုိ႔ ေအာ္ေျပာသတဲ့။
ေျမေခြးက နည္းနည္းမွ မေၾကာက္တဲ့ အျပင္ ၀က္၀ံၾကီးကုိ ခုလုိ ျပန္ေျပာလုိက္ေသး ဆုိပဲ။
"သတိထားဟဲ့ ၀က္၀ံစုတ္၊ ငါ့အျမီးက မာတုတ္တုတ္၊ ေဟာဒီလုိေလ ရုိက္လုိက္မယ္၊ အသက္ထြက္ေရာ့ဟယ္" ဆုိျပီး ေျပာလုိက္တယ္တဲ့။
အဲဒါနဲ႔ ၀က္၀ံၾကီးက ေၾကာက္ဒူးတုန္သြားသတဲ့။ ယုန္ကေလးကုိ ထားျပီး ထြက္ေျပးသြားပါေလေရာ။ ယုန္ကေလးခမ်ာ ျဗိရုိစ့္ပင္ၾကီးေအာက္မွာ ၀မ္းနည္းပမ္းနည္း ငုိေနရျပန္တာေပါ့။
ရုတ္တရက္ပဲ ၾကက္ဖၾကီးတစ္ေကာင္ဟာ ေတာထဲအလည္လာရင္း ယုန္ကေလး ငုိေနတာကုိ ေတြ႔ပါေလေရာ။ အဲဒါနဲ႔ ယုန္ကေလးအနားကုိ ကပ္လာျပီးေမးတယ္။
"ယုန္ကေလးရယ္ ဘာေၾကာင့္ကြယ္ ငုိေနရသလဲကြယ္"
"မငုိပဲနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘယ္ေနႏုိင္မလဲဗ်ာ " လုိ႔ ယုန္ကေလးက ေျဖရွာတယ္။
"ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးနဲ႔ ေျမေခြးဟာ နီးနီးကပ္ကပ္ေနခဲ့တာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ တဲအိမ္မ်ား ေဆာက္ခဲ့ၾကတာဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တဲအိမ္ကုိ ရႊံ႔နဲ႔ေဆာက္သကုိ။ ေျမေခြးကေတာ့ ေဆာက္တာမ်ား ႏွင္းခဲေတြနဲ႔ဗ်ား။ ေႏြဦးေပါက္ေတာ့ သူ႔တဲဟာ ျပိဳက်သြားေတာ့တာ။ ကၽြန္ေတာ့္တဲဟာ မျပိဳက်၊ အေကာင္းအတုိင္းဗ်။ ေျမေခြးၾကီးက ေရာက္လုိ႔လာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေမာင္းထုတ္တာ။ ကၽြန္ေတာ့္တဲကုိ သူလုသြား။ ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ငုိေနရတယ္ဗ်ား"
"မငုိပါနဲ႔ ယုန္ကေလးရာ။ ငါက မင္းကုိကူညီမွာ။ ေျမေခြးၾကီးကုိ မင္းတဲက ေမာင္းထုတ္ေပးမဗ်။"
"အုိ၊ အေျပာေကာင္းပါေပ့ ကုိၾကက္ရာ။ ဘယ္လုိေမာင္းထုတ္မွာ။ ၀ံပုေလြလည္း ေမာင္းထုတ္ဖူး၊ ေျမေခြးမေၾကာက္ဘူး။ ၀က္၀ံကလည္း ေမာင္းထုတ္ဖူး၊ ေျမေခြး မေျပးဘူး။ " လုိ႔ ယုန္ကေလးက ေမးရွာသတဲ့။
"ငါေမာင္းထုတ္ျပမွာေပါ့ကြာ။ သြားၾကရေအာင္ပါ" လုိ႔ ၾကက္ဖၾကီးက ေျပာတယ္။ သူတုိ႔ အတူတူသြားၾကတာေပါ့။ ေရာက္ေရာဆုိပါစုိ႔။ ၾကက္ဖၾကီးက တဲထဲကုိ ၀င္သြားျပီး ျခံ၀င္းထဲ မွာ ရပ္လုိက္သတဲ့။ ေအာက္အီးအီးအြတ္လုိ႔ တစ္ခ်က္တြန္လုိက္ျပီး ခုလုိ ေအာ္ထည့္လုိက္တယ္။
"ငါဟဲ့ၾကက္ဖ မုိက္ခဲကြ
ငါဟဲ့အဆုိေတာ္ စာရြတ္ေတာ္
ေျခေထာက္ကပုပု
အတက္ကစူးစူး
ပုခုံးမွာလွံသြားစုိက္လုိ႔ထား
ေျမေခြးေခါင္းကုိျဖတ္မယ္ဗ်ား"
ေျမေခြးကလွဲအိပ္ေေနရင္းက လွမ္းေျပာတယ္။
"သတိထားဟဲ့ ၾကက္ဖစုတ္၊ ငါ့အျမီးက မာတုတ္တုတ္၊ ေဟာဒီလုိေလ ရုိက္လုိက္မယ္၊ အသက္ထြက္ေရာ့ဟယ္"
ၾကက္ဖၾကီးက တဲထဲကုိ ခုန္၀င္လုိက္ျပီး ထပ္ေအာ္လုိက္ျပန္တယ္။
"ငါဟဲ့ၾကက္ဖ မုိက္ခဲကြ
ငါဟဲ့အဆုိေတာ္ စာရြတ္ေတာ္
ေျခေထာက္ကပုပု
အတက္ကစူးစူး
ပုခုံးမွာလွံသြားစုိက္လုိ႔ထား
ေျမေခြးေခါင္းကုိျဖတ္မယ္ဗ်ား"
ဆုိျပီး တစ္ခါတည္း ေျမေခြးဆီ ခုန္၀င္သြားတာေပါ့။ ျပီးေတာ့ ေျမေခြးရဲ႔ ေက်ာကုန္းကုိ ႏႈတ္သီးနဲ႔ ဆိတ္ထည့္လုိက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ ေျမေခြးၾကီးခမ်ာ ယုန္ကေလးရဲ႔ တဲအိမ္ကေလးကေန တခ်ိဳးတည္း ထြက္ေျပးသြားရေတာ့တယ္။ ယုန္ကေလးက တဲထဲ၀င္ျပီး တံခါးကုိ ပိတ္လုိက္သတဲ့။
ဒီလုိနဲ႔ ယုန္ကေလးနဲ႔ ၾကက္ဖၾကီးဟာ တဲေလးထဲမွာ အတူတကြ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနထုိင္ၾကသတဲ့ကြယ္။
ဘာသာျပန္မူပုိင္-အလွတရား
No comments:
Post a Comment