အဲဒီလုိေျပာျပီး ငါးမွ်ားသြားလုိက္တာ ငါးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မိပါေလေရာ။ အဲဒါနဲ႔ အဲဒီငါးေတြကုိ ႏြားလွည္းေပၚတင္ျပီး အိမ္ ျပန္လာတာေပါ့။ အိမ္ကုိျပန္လာရင္း လမ္းမေပၚ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ လမ္းေပၚမွာ ေျမေခြးေလးတစ္ေကာင္ ေခြျပီး အိပ္ေနတာကုိ ေတြ႔ရသတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ ေမာင္းလာတဲ့ ျမင္းလွည္းကုိ ရပ္ျပီး အဘုိးအုိဟာ ေျမေခြးမေလးဆီ လမ္းေလွ်ာက္ သြားသတဲ့။ အဲဒီလုိအဘုိးအုိ လာေနတာေတာင္ ေျမေခြးမေလးက တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္ဘဲ ဆက္ျပီးအိပ္ေနပါတယ္တဲ့။
"ကဲ ငါ့မိန္းမအတြက္ သားေမြးလက္ေဆာင္ရျပီေပါ့ကြာ" လုိ႔ အဘုိးအုိက ေျပာျပီး ေျမေခြးမေလးကုိ လွည္းေပၚ တင္လုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့ အိမ္ကုိ ဆက္ေမာင္း သြားတာေပါ့ကြယ္။
ေျမေခြးမေလးက အသာေလး ျငိမ္ေနျပီး အဘုိးအုိမသိေအာင္ လွည္းေပၚက ငါးေတြကုိ တစ္ေကာင္ျပီးတစ္ေကာင္ ေအာက္ကုိ ပစ္ခ်သတဲ့။ တစ္ေကာင္ျပီး တစ္ေကာင္၊ တစ္ေကာင္ျပီးတစ္ေကာင္။ ေနာက္ဆုံး တစ္ေကာင္မွ မက်န္ေအာင္ ပစ္ခ်ျပီးေတာ့မွ လွည္းေပၚက ခုန္ဆင္းသြားသတဲ့။
အဘုိးအုိက အိမ္လည္းျပန္ေရာက္ေရာ အဘြားအုိကုိ ေျပာသတဲ့။ "ရွင္မေရ။ မင္းအတြက္ ငါ သားေမြးအကၤ်ီ ယူလာသကြ။"လုိ႔ ၀မ္းသာအားရ ေျပာလုိက္တယ္။ ေျမေခြး သားေရနဲ႔ သားေမြးအက်ီ ၤခ်ဳပ္၀တ္လုိ႔ရတယ္ေလ။ အဘုိးအုိက အဲဒါကုိ ေျပာတာေပါ့။ အဘြားအုိက သားေမြးအက်ီ ၤဆုိတာနဲ႔ပဲ "ဘယ္မွာလဲ ေတာ္ေရ။ သားေမြးအက်ီၤဆုိတာ ဘယ္မွာလဲရွင္"လုိ႔ ေမးလုိက္သတဲ့။ "လွည္းေပၚမွာေပါ့ လကြာ။ လွည္းေပၚမွာ ၾကည့္လုိက္။ ငါးေတြေရာ သားေမြးအက်ီ ေရာ ရွင္မအတြက္ ယူလာတယ္။"
အဘြားအုိက လွည္းေပၚမွာ ရွာေတာ့ ဘာမွမေတြ႔တာနဲ႔ အဘုိးအုိကုိ စိတ္ဆုိးသြားသတဲ့။ သူ႔ကုိ ညာရပါ့မလားဆုိျပီးေပါ့။ အဲဒီက်ေတာ့မွ အဘုိးအုိက သူဖမ္းလာတဲ့ ေျမေခြးဟာ တကယ္တမ္း ေသပုံမရဘူးလုိ႔ ေတြးမိသြားတယ္။ ေျမေခြးက သက္သက္မယ့္ မလႈပ္မယွက္ေနျပီး ေသခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာကုိး။ အဘုိးအုိလည္း စိတ္ဆုိးျပီး ေအာ္ဟစ္ေနတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွလုပ္လုိ႔ မရေတာ့ဘူးေလ။ အခ်ိန္က ေနွာင္းသြားျပီ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေျမေခြးမေလးကေတာ့ လမ္းေပၚမွာ သူပစ္ခ်ထားတဲ့ ငါးေတြကုိ တစ္ေကာင္ခ်င္း လုိက္ေကာက္ေနတာေပါ့။ ေနာက္ျပီးေတာ့မွ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ျပီး ျမိန္ေရယွက္ေရ စားေသာက္ေနသတဲ့။ ေျမေခြးမေလး စားေသာက္ေနတုန္း ၀ံပုေလြျဖဴၾကီးတစ္ေကာင္ ေရာက္လာသတဲ့။
၀ံပုေလြၾကီးက ေျမေခြးမေလးကုိ "မဂၤလာပါ ညီမေလး"လုိ႔ ႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္။ ေျမေခြးမေလးကလည္း ယဥ္ေက်းသမႈနဲ႔ မဂၤလာပါရွင္လုိ႔ ျပန္ႏႈတ္ဆက္တာေပါ့။
"အစ္ကုိ႔ကုိ ငါးေလးတစ္ေကာင္ေလာက္ ေကၽြးပါလား"လုိ႔ ၀ံပုေလြၾကီးက ေျပာသတဲ့။
"အုိ ဘာလုိ႔ေကၽြးရမွာလဲ ကုိယ့္ခြန္ကုိယ့္အားနဲ႔ ကုိယ့္ဘာသာရွာစားပါလား"လုိ႔ ေျမေခြးမေလးက ခြန္းတုံ႔ျပန္လုိက္တယ္။
"ငါမွ ငါးမမွ်ားတတ္တာကြယ္" လုိ႔ ၀ံပုေလြၾကီးက ျပန္ေျပာတယ္။
"အုိ ဘာခက္တာလုိက္လုိ႔။ ကၽြန္မ ငါးမွ်ားနည္းေျပာျပလုိက္မယ္။ ျမစ္ကမ္းပါးကုိ သြားျပီး ရွင့္အျမီးကုိ ေရထဲခ်ထားလုိက္။ ငါးတစ္ေကာင္တစ္ေလ ေလာက္က ရွင့္အျမီးမွာ လာတြယ္မွာေပါ့။ လာတြယ္ရင္ ထုိင္ျပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေနလုိက္။ မဖမ္းနဲ႔ဦး။ အမ်ားၾကီးရမွ တစ္ခါတည္းဖမ္းထည့္လုိက္လုိ႔"ေျပာလုိက္သတဲ့။
၀ံပုေလြၾကီးက ေရခဲ ျမစ္ကမ္းပါးသြားျပီး သူ႔အျမီးကုိ ငါးမွ်ားတံလုိလုပ္ျပီး ေရထဲခ်ထားသတဲ့။ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ျဖစ္တုန္းက ရာသီက ေဆာင္းရာသီၾကီးတဲ့။ ၀ံပုေလြၾကီးက သူ႔အျမီးကုိ ေရထဲခ်ထားျပီး ထုိင္ေနလုိက္တာ။ တစ္ညလုံးကုန္ျပီး မုိးလည္းလင္းေရာ သူ႔အျမီးမွာ ေရေတြကခဲျပီး သူ႔အျမီးဟာ ေရခဲေတြၾကားထဲ ညပ္ေနပါေရာ။ ဒါေၾကာင့္သူ႔အျမီးကုိ ကုန္းေပၚတင္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားတဲ့အခါ အျမီးကုိ မတင္လုိ႔မရဘူးတဲ့။
အျမီးညပ္ေနတာကုိ ၀ံပုေလြက မသိဘူးတဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ "အလုိ ငါးေတြ ဘယ္ႏွစ္ေကာင္ေတာင္ မိေနျပီလဲမသိဘူး။" လုိ႔ေရရြတ္ျပီး ငါးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မိေနျပီလုိ႔ ေတြးမိသတဲ့။ အဲဒီလုိ၀ံပုေလြၾကီး စဥ္းစားေနတုန္း အဘြားအုိၾကီး တစ္ေယာက္က ျမစ္ကမ္းဆီကုိ ေရာက္လာသတဲ့။ အဘြားအုိက ၀ံပုေလြၾကီးကုိ ျမင္သြားတယ္ဆုိရင္ပဲ "၀ံပုေလြေဟ့ ၀ံပုေလြ၊ ရုိက္ၾက ရုိက္ၾက"လုိ႔ ေအာ္လုိက္တယ္။
အဲဒီေအာ္သံကုိ ၾကားလုိက္တာနဲ႔ လူေတြက ေျပးလာျပီး ၀ံပုေလြၾကီးကုိ ရုိက္ၾကတာေပါ့။ တခ်ိဳ႔က ေက်ာက္တုံးနဲ႔ထု။ တစ္ခ်ိဳ႔က ဆြဲျခင္းနဲ႔ ထုၾကရုိက္ၾကနဲ႔။ အဲဒါနဲ႔ ၀ံပုေလြၾကီးက သူ႔အျမီးကုိ ေရထဲကေန အတင္းဆြဲထုတ္ျပီး ေနာက္ေၾကာင္းေတာင္ ျပန္မၾကည့္ႏုိင္ဘဲ ခုန္ဆြ ခုန္ဆြနဲ႔ ထြက္ေျပးသြားပါေလေရာ။ ၀ံပုေလြၾကီးက စိတ္အရမ္းဆုိးသြားျပီး "ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့ ေျမေခြးမရယ္"လုိ႔ စိတ္ထဲကေန ၾကိမ္း၀ါးလုိက္သတဲ့။
ေျမေခြးမေလးကေတာ့ ငါးေတြကုိ ကုန္ေအာင္စားလုိက္ျပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ ဘာေတြ ထပ္ခုိးစားရရင္ေကာင္းမလဲလုိ႔ စဥ္းစားေနသတဲ့။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဟုိဟုိဒီဒီ လမ္းေလွ်ာက္သြားေနရင္း တဲပုတ္ေလးတစ္လုံးကုိ ေတြ႔လုိက္တယ္။ အထဲမွာ မိန္းမၾကီးေတြ ကိတ္မုန္႔ဖုတ္ေနတာကုိ ေတြ႔ေတာ့ ၀မ္းသာအားရ ေျပးတက္သြားလုိက္တယ္။ အဲဒီမွာတင္ ဂ်ဳံမႈန္႔ထည့္တဲ့ အုိးနဲ႔တုိက္မိျပီး တကုိယ္လုံးကုိ ဂ်ဳံမႈန္႔ေတြ အေဖြးသားျဖစ္သြားတယ္။ ေခါင္းလည္းကြဲသြားျပီး ေသြးေတြရဲကနဲ ထြက္လာသတဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ တဲပုတ္ထဲကေန ေျပးထြက္လာရတယ္။
ေျမေခြးမေလး ေျပးလာတာကုိ ၀ံပုေလြက ေတြ႔တယ္။ "ေဟ့ ေျမေခြးမ။ မင္း သင္ေပးတာက ဒီလုိလားကြေဟ ။ ငါ့ကုိ လူေတြ ၀ုိင္းရုိက္ၾကတာ တကုိယ္လုံးကုိ နာလုိ႔ကြ။ သိရဲ႔လား" လုိ႔ ၀ံပုေလြၾကီးက လွမ္းေအာ္ေျပာသတဲ့။
အဲဒါနဲ႔ ေျမေခြးမေလးက "ေၾသာ္ သူငယ္ခ်င္းရယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မ အခုေတာ့ ေနာင္တရပါျပီ။ ေသြးေတြထြက္ျပီးေခါင္းလဲ ကြဲပါျပီ။ ရွင့္ကုိ မေကာင္းၾကံမိလုိ႔ အခု ကၽြန္မေဘးဒဏ္ထိတာပါ။ လမ္းေတာင္မေလွ်ာက္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူးရွင္" လုိ႔ ၀မ္းနည္းပမ္းနည္း ေျပာရွာသတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ ၀ံပုေလြၾကီးက သနားသြားျပီးေတာ့ "ေအး မေကာင္းၾကံ ေဘးဒဏ္ထိတာပဲ။ ကဲကဲ မင္းလမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္ရင္လဲ ငါ့ေက်ာေပၚပဲ တက္ေနလုိက္ပါ။ ငါပဲ မင္းကုိ သယ္သြားပါ့မယ္"လုိ႔ ေျပာျပီး ေျမေခြးမေလးကုိ ကုန္းပုိးသြားသတဲ့။
ေျမေခြးမေလးက ၀ံပုေလြၾကီး ေက်ာကုန္းေပၚ တက္ထုိင္ေနရင္း နာက်င္လြန္းလုိ႔ ညည္းညဴေနရသတဲ့။ ညည္းရင္း ညဴရင္းနဲ႔ "ကံတရားက ဒဏ္ခတ္တာ။ ကံတရားက ဒဏ္ခတ္တာ။" လုိ႔ တုိးတုိးေလး ေရရြတ္ေနသတဲ့။
အဲဒီအသံကုိ ၾကားတာနဲ႔ ၀ံပုေလြၾကီးက "ေဟ့ ညီမ။ မင္းဘာေတြေျပာေနတာလဲ" လုိ႔ ေမးလုိက္တယ္။
"ကံတရားက ဒဏ္ခတ္တာလုိ႔ ေျပာေနတာပါ ကုိ၀ံပုေလြရယ္"
"အိမ္း.. ဟုတ္ေပတယ္။ ညီမ။ ဟုတ္ေပတယ္၊ သူတစ္ပါးကုိ မေကာင္းၾကံမိလုိ႔ ကံတရားက ဒဏ္ခတ္တာ ဟုတ္ေပတယ္" လုိ႔ ၀ံပုေလြၾကီးက ေထာက္ခံလုိက္သတဲ့ကြယ္။
ဘာသာျပန္မူပုိင္-အလွတရား
No comments:
Post a Comment