ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက လယ္သမားလင္မယားရွိသတဲ့ ။ အဲဒီလင္မယားနွစ္ေယာက္မွာ သားသံုးေယာက္ရွိသတဲ့ ။ အဲဒီသံုးေယာက္ထဲက အၾကီးနွစ္ေယာက္ကေတာ့ အင္မတန္မွ ဥာဏ္ေကာင္းတဲ့အတြက္ အေဖ အေမေတြက အင္မတန္မွခ်စ္ျပီး အျမဲ သူတို႕အၾကိဳက္ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္ေတြနဲ႕ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ခ်က္ေကြ်းေလ့ရွိသတဲ့ ။ အဝတ္အစားဆုိလုိ႕ရွိရင္လည္း လွလွပပ ဆင္ယင္ေပးသတဲ့ ။ ဒါေပမယ့္ အငယ္ဆံုးသားေလး အီဗန္ ကေတာ့ ဥာဏ္မေကာင္းတဲ့ ထံုအအေလးလဲျဖစ္ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္လဲေနေတာ့ ခ်စ္လဲမခ်စ္ ၊ ဂရုလဲမစိုက္ပဲ အရူးကေလးလုိ႕သတ္မွတ္ထားၾကသတဲ့ ။
တစ္ေန႕ေတာ့ သူတို႕နုိင္ငံကိုအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ဇာဘုရင္ၾကီးက သူမုိးပ်ံသေဘာၤတစ္စင္းအလိုရွိတဲ့အေၾကာင္း မင္းခ်င္းေတြကို ေၾကျငာေမာင္းခတ္ေစျပီး မုိးပ်ံသေဘာၤကိုတည္ေဆာက္နုိင္တဲ့ သူကိုလဲ တုိင္းျပည္တစ္ဝက္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေပးရံုမက သူ႕ရဲ႕ ခ်စ္ျမတ္နုိးလွတဲ့ သမီးေတာ္ မင္းသမီးေလးနဲ႕ပါလက္ဆက္ေပးမယ္လို႕ အမိန္႕ထုတ္ျပန္လုိက္သတဲ့ ။
လယ္သမားရဲ႕ သားအၾကီးနွစ္ေယာက္ကလဲ အဲဒီမုိးေပၚပ်ံနုိင္တဲ့ သေဘာၤကို တည္ေဆာက္ၾကည့္ၾကမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ျပီး ကံစမ္းၾကည့္ၾကဖုိ႕ဆံုးျဖတ္လုိက္ၾကသတဲ့ ။ သူတို႕အေမကလဲ သားနွစ္ေယာက္အတြက္ စားေသာက္ဖြယ္ေတြ ၾကက္ကင္ ငန္းကင္ေတြသာမက ေအာင္ျမင္ေစေၾကာင္းဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးလိုက္ျပီး သားၾကီးနွစ္ေယာက္လဲ ခရီးစထြက္ခဲ့ၾကသတဲ့ ။
ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္လဲ သစ္ေတာရွိရာကိုသြားၾကျပီး သေဘာၤၾကီးေဆာက္ဖုိ႕ စျပီးသစ္ပင္ေတြခုတ္ၾကသတဲ့။ သူတို႕ဟာ သစ္ကိုင္းေတြအျမားအျပားခုတ္လို႕လဲျပီးေရာ သစ္ကုိင္းေတြနဲ႕ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းအၾကံဥာဏ္မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ ေဒါသထြက္လာၾကျပီး တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အျပစ္တင္ၾကိမ္းေမာင္းေနၾကသတဲ့ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူတို႕အနားမွာ အဘုိးအုိတစ္ဦး ရွိေနတာကို သတိထားလိုက္မိၾကသတဲ့ ။
အဲဒီအဘုိးအုိက “ဘာလို႕ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ဆူပူၾကိမ္းေမာင္းေနၾကသလဲ သူငယ္ေလးတုိ႕”လို႕ လွမ္းေမးသတဲ့ ။ အလုပ္ပင္ပန္းျပီးေဒါသထြက္ေနတဲ့ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္က လည္း “ ဟာ ဒီသူေတာင္းစားၾကီး အလုပ္မ်ားရတဲ့အထဲ ေဝးေဝးသြားစမ္းပါ” လို႕မေျခမငံျပန္ေျပာလုိက္ၾကသတဲ့ ။
ဒီလိုနဲ႕ ရက္အနည္းငယ္အၾကာမွေတာ့ သားအၾကီးနွစ္ေယာက္ဟာ အၾကံဥာဏ္ကုန္ျပီးအိမ္ျပန္ေရာက္လာၾကသတဲ့ ။ သူတုိ႕ျပန္ေရာက္လာျပီးမၾကာခင္မွာပဲ အငယ္ဆံုးသား အရူးေလးအုိင္ဗန္ကလဲ သူ႕မိဘေတြကို သူလဲကံစမ္းျပီး စမ္းၾကိဳးစားခြင့္ျပဳဖုိ႕ မိဘေတြကိုေတာင္းပန္သတဲ့ ။
အုိင္ဗန္ေလးရဲ႕အေမကလဲ “သား မင္းဟာ ဒီေလာက္ၾကီးက်ယ္တဲ့အလုပ္မ်ိုဳးဘယ္ေတာ့မွလုပ္နုိင္မွာမဟုတ္ဘူး ။ ေတာထဲမွာ တိရိစာၦရိုင္းေတြ အႏၱရာယ္ျပဳလို႕ လမ္းမွာ အသက္ဆံုးတာပဲအဖတ္တင္မယ္ ” လို႕ေျပာသတဲ့။
ဒါေပမယ့္ ဇြဲေကာင္းလွတဲ့အုိင္ဗန္ေလးကေတာ့ အတင္းေတာင္းပန္ျပီးေနာက္ဆံုးမွာ အိမ္ကေနစတင္ထြက္ခြာလာသတဲ့။ ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ အုိင္ဗန္ေလးရဲ႕အေမက မာေက်ာတဲ့ ေပါင္မုန္႕ထူထူတစ္ခ်ပ္သာ လမ္းမွာစားဖုိ႕ေပးလုိက္သတဲ့။
ေတာအုပ္ကိုေရာက္တဲ့အခါ အုိင္ဗန္ေလးဟာ ထင္းရူးပင္ၾကီးတစ္ပင္ကို ခုတ္လွဲလုိက္ျပီး မုိးပ်ံသေဘာၤကိုစျပီးတည္ေဆာက္ဖုိ႕ၾကိဳးစားသတဲ့ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အစ္ကိုၾကီးနွစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕ခဲ့တဲ့အဘုိးအုိဟာ ေရာက္လာျပန္သတဲ့ ။
“သူငယ္ေလး မင္းဒီမွာ ဘာမ်ားလာလုပ္ေနပါသလဲ ”လို႕ အဘုိးအုိက စေမးသတဲ့။ အုိင္ဗန္ေလးကလဲ “ မုိးပ်ံသေဘာၤတစ္စီးေဆာက္ဖုိ႕ၾကိဳးစားေနပါတယ္ အဘိုးရယ္ ”လို႕ အမွန္တုိင္းပဲေျပာလိုက္သတဲ့။ အဲဒီအခါ အဘိုးအုိက “ဟာ ဒီလို အရာမ်ိုဳးဆုိတာ အင္မတန္မွ တည္ေဆာက္ဖို႕ခက္ခဲတဲ့အရာပဲ ”လို႕ ေရရြတ္သတဲ့ ။ အုိင္ဗန္ေလးကလဲ “ အဘုိးတို႕လို လူၾကီးသူမဆုိတာ အင္မတန္မွ ဥာဏ္အေျမာ္အျမင္နဲ႕ျပည့္စံုပါေပတယ္ ။ ေက်းဇူးျပဳလို႕ အၾကံေကာင္းဥာဏ္ေကာင္းေလးမ်ား မစပါလို႕ ”ေတာင္းပန္သတဲ့ ။
ဒါနဲတင္ ထူးဆန္းတဲ့အဘုိးအုိက အုိင္ဗန္ေလးကို မုိးပ်ံသေဘာၤ ဘယ္လိုတည္ေဆာက္ရမယ္ဆုိတာ ေျပာျပလုိက္တာ အုိင္ဗန္ေလးဟာ မုိးပ်ံသေဘာၤကို အခက္အခဲမရွိ လြယ္ကူစြာပဲ တည္ေဆာက္နုိင္သြားသတဲ့ ။ အဘုိးအုိဟာ အုိင္ဗန္ေလးကို အင္မတန္မွာခ်ီးက်ဴးျပီး အစားအေသာက္မ်ားလဲေပးသတဲ့ ။
အုိင္ဗန္ေလးကလဲ “ အဘိုးရယ္ .. ကြ်န္ေတာ့္မွာေတာ့ ေဟာဒီ မာလြန္းတဲ့ ေပါင္မုန္႕ေျခာက္ၾကီးပဲ ေကြ်းစရာပါ ပါတယ္” လုိ႕ ဝမ္းပန္းတနည္းေျပာသတဲ့ ။ အဘုိးအုိကလဲ “ ကိစၥမရွိပါဘူး .. ေပးသာေပးပါ” လို႕ေျပာျပီးေပးလုိက္တဲ့အခါ မာေၾကာတဲ့ေပါင္မုန္႕ေျခာက္ဟာ အဘုိးအုိလက္နဲ႕ထိလုိက္တာနဲ႕ အင္မတန္ေမႊးၾကိဳင္သန္႕ရွင္းျပီး လတ္ဆတ္တဲ့ေပါင္မုန္႕ ေတြျဖစ္ကုန္သတဲ့ ။
စားေသာက္ျပီးၾကတဲ့အခါ အဘုိးအုိက အီဗန္ေလးကို ဒီမုိးပ်ံသေဘာၤကိုဘယ္လိုေမာင္းနွင္ရမယ္ဆုိတာ ေျပာျပျပီး လမ္းမွာေတြ႕တဲ့ သူေတြကိုလဲ ခရီးၾကံဳေခၚတင္သြားပါလို႕ အၾကံေပးလုိက္သတဲ့ ။ အုိင္ဗန္ေလးကလဲ အဘုိးအုိရဲ႕စကားကို ေလးေလးစားစားမွတ္သားထားျပီး စခရီးထြက္လာခဲ့သတဲ့ ။ သူမုိးပ်ံသေဘၤာကိုထုိင္လိုက္တယ္ဆုိရင္ပဲ သေဘာၤၾကီးဟာ ပ်ံထြက္သြားလိုက္တာ သစ္ပင္ေတြ ေခ်ာင္းေတြ လယ္ကြင္းေတြဆုိတာ ဟိုးအေဝးမွာ က်န္ရစ္ခဲ့သတဲ့ ။ ေတာ္ေတာ္ေလးပ်ံလာတယ္ဆုိရင္ပဲ အီဗန္ဟာ တစ္ေနရာမွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေျမျပင္မွာဒူးေထာက္ျပီး နားကိုေျမၾကီးနဲ႕ကပ္ျပီး နားေထာင္ေနတာကို ေတြ႕ရသတဲ့ ။ အီဗန္ေလးဟာ အရမ္းကိုထူးဆန္းသြားျပီး ဒီလူဘာမ်ားလုပ္ေနပါသလဲလို႕ေမးၾကည့္မိသတဲ့။
“ေနာင္ၾကီးရယ္ .. နားနွစ္ဘက္ကိုေျမၾကီးနဲ႕ကပ္ျပီးဘာမ်ားလုပ္နပါသတုန္း ”လို႕ေမးလိုက္တဲ့အခါ အဲဒီလူထူးဆန္းက “ဟိုးေတာင္ပိုင္းက ငွက္ေတြရဲ႕ေတးဆုိသံကို နားေထာင္ေနတာပါ လို႕ျဖစ္သတဲ့ ။ ဆက္ျပီး သူဟာ ဒါတင္မက တစ္ကမၻာလံုးမွာျဖစ္ပ်က္ေျပာဆိုေနတဲ့အသံအားလံုးကိုၾကားနုိင္တယ္လို႕ ေျပာလိုက္သတဲ့ ။အီဗန္ေလးကလဲအံ႕ၾသသြားျပီး အဲဒီလူကို သူနဲ႕ အတူ လိုက္ခဲ့ဖို႕ေခၚသတဲ့ ။ လူထူးဆန္းကလဲ သေဘာတူလုိက္ျပီး အီဗန္ေလးနဲ႕အတူ ခရီးဆက္ထြက္လာၾကသတဲ့ ။
သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူတို႕ဟာေျမျပင္ေပၚမွာေနာက္ထပ္လူထူးဆန္းတစ္ေယာက္ကိုထပ္ေတြ႕သတဲ့ ။ အဲဒီလူဟာ ေျခတစ္ဖက္ကို နားရြက္မွာခ်ိတ္ျပီး ေျခတစ္ေခ်ာင္းထဲနဲ႕ ခုန္ဆြဆြသြားေနတာတဲ့အတြက္ အီဗန္ေလးက ဘာေၾကာင့္မ်ား ေျခတစ္ေခ်ာင္းေထာက္ခုန္ေနရသလဲလို႕ ေမးတဲ့အခါ အဲဒီလူက “အဲလိုသာခုန္မေနဘူးဆိုရင္ က်ဳပ္ ဟာ ကမၻာတစ္ဘက္ျခမ္းကို တစ္ထုိ္င္တည္းေရာက္သြားမယ္”လို႕ျပန္ေျဖသတဲ့ ။ အီဗန္ေလးကလဲ “ကဲ ဒါျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕နဲ႕အတူလုိက္သာလုိက္ခဲ့ပါ”လို႕ ဖိတ္ေခၚလိုက္တဲ့အခါ အဲဒီေျခလွမ္းက်ယ္လူကလဲဲ ေျခတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ခုန္တက္လိုက္ျပီး ခရီးဆက္ထြက္လိုက္လာၾကတာ ဘာမွမရွိတဲ့ ေကာင္းေကာင္ေပၚကို ေသနတ္တစ္လက္နဲ႕ခ်ိန္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕တဲ့အထိပဲတဲ့ကြယ္ ။
အဲဒီလူက “က်ဳပ္က ဒီေရွ႕ ကီလိုမီတာတစ္ေထာင္ေလာက္အကြာက သစ္ကိုင္းမွာနားေနတဲ့ ၾကက္မကို ပစ္မလို႕ခ်ိန္ေနတာပါ” လို႕ေျဖတဲ့အတြက္ အုိင္ဗန္လဲ ေခၚလာလာခဲ့ျပန္သတဲ့။ ဒီလိုနဲ႕ အဆံုးအစမရွိတဲ့ေကာင္းကင္ၾကီးထဲမွာ ဆက္ ခရီးထြက္လာလုိက္ၾကတာ တစ္ေနရာလဲေရာက္ေရာ ေက်ာေပၚမွာ ေပါင္မုန္႕ေတြ တစ္ျခင္းၾကီးအျပည့္ထမ္းထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕သတဲ့ ။ အီဗန္ေလးကလဲ ဘယ္မ်ားသြားမလို႕ပါလဲလို႕ေမးတဲ့အခါ အဲဒီလူက ျမိဳ႕မွာ ညစာသြားဝယ္မလုိ႕လို႕ေျဖသတဲ့ ။ အိုင္ဗန္ေလးလဲအံ႕ၾသသြားျပီး “ေက်ာေပၚမွာ ေပါင္မုန္႕ေတြအျပည့္ရွိေနရက္နဲ႕ ဘာလို႕မ်ားသြားဝယ္ရဦးမွာလဲ”လို႕ေမးသတဲ့ ။ အဲဒီလူကလဲ “ ဒါဘာဟုတ္ေသးလုိ႕လဲ က်ဳပ္တကယ္ဆာလာတဲ့အခါ အဲဒီေပါင္မုန္႕အကုန္လံုးကိုတစ္လုပ္ထဲစားနုိင္ပါတယ္ လို႕ျပန္ေျဖသတဲ့ ။ အုိင္ဗန္လဲထံုးစံအတုိင္းသူတို႕နဲ႕လိုက္ခဲ့ဖုိ႕ ေခၚခဲ့ျပန္သတဲ့ကြယ္။
ဒီလိုနဲ႕ ဆက္ပ်ံလာလိုက္တာမၾကာခင္မွာပဲ ေရကန္တစ္ကန္ကို တစ္ပတ္ျပီးတစ္ပတ္ ပတ္ေလ်ာက္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုထပ္ေတြ႕ျပန္သတဲ့ ။ အုိင္ဗန္ေလးလဲ “ဘာေၾကာင့္မ်ားေရကန္ကို တစ္ပတ္ျပီးတစ္ပတ္ပတ္ေနရတာလဲ”လို႕ေမးသတဲ့ ။ အဲဒီလူကလဲ သူေရသိပ္ဆာေနလို႕ ရွာေနေပမယ့္ ဘယ္လိုမွေရမေတြ႕ဘူးျဖစ္ေနတယ္လို႕ေျဖသတဲ့ ။ အုိင္ဗန္ကလဲ ေရကန္ၾကီးတစ္ကန္လံုးေရွ႕မွာရွိေနတာပဲ ေသာက္လုိက္ပါလားလုိ႕ ေျပာသတဲ့ ။ အဲဒီလူကလဲ သူ႕အတြက္ေတာ့ဒီေရကန္ဟာ တစ္ငံုစာပဲရွိျပီး ဒီေရကန္ထဲကေရအကုန္ေသာက္ျပီးရင္ေတာင္ေရထပ္ဆာေနတုန္းပဲလို႕ေျပာသတဲ့ ။ဒါနဲ႕ အီဗန္ေလးလဲ အဲဒီလူကိုအတူလုိက္ဖုိ႕ ဖိတ္ခဲ့တဲ့အတြက္ အဲဒီလူကလဲ သေဘာၤၾကီးနဲ႕လုိက္လာခဲ့သတဲ့ ။
မုိးပ်ံသေဘာၤၾကီးလဲဆက္ပ်ံလာလိုက္တာ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ေက်ာေပၚမွာ ထင္းေတြအျပည့္သယ္ပိုးျပီး ေတာအုပ္ထဲကိုသြားေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ျပန္သတဲ့ ။ ထံုးစံတုိင္းအီဗန္ေလးကလဲ ေမးျပန္တာေပါ့။ ဒီေတာ့ အဲဒီလူက ဒီသစ္ကိုင္းေျခာက္ေတြဟာ သာမန္သစ္ကုိင္းေတြမဟုတ္ေၾကာင္း ၊ ဒီသစ္ကိုင္းေတြကို ေတာအုပ္ထဲက ေျမကြက္လပ္တစ္ခုမွာက်ဲခ်လုိက္တာနဲ႕ စစ္တပ္ၾကီး ရုတ္ခ်ညး္ေပၚလာနုိင္ေၾကာင္းေျပာသတဲ့။ ထံုးစံတုိင္းဒီလူကိုလဲ အီဗန္ေလးက အတူလိုက္ဖုိ႕ေခၚလာတာေပါ့။
ေနာက္တစ္ေနရာလဲေရာက္ေရာေက်ာေပၚမွာျမက္ထံုးေတြသယ္ပိုးထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေတြ႕ျပန္ပါေရာတဲ့ကြယ္ ။ အဲဒီျမက္ေတြကလဲ သာမန္ရိုးရိုးျမက္ေတြမဟုတ္ျပန္ဘူးတဲ့ ။ ဘယ္ေလာက္ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕ေနပါေစ အဲဒီျမက္ေတြကိုသာက်ဲခ်လုိက္မယ္ဆုိရင္ ခ်က္ျခင္း ျမဴနွင္းေတြက်လာျပီး ေလျပည္ေလးေတြတုိက္ခတ္လာနုိင္သတဲ့ကြယ္ ။ အဲဒီလူကေတာ့ အီဗန္ေလးနဲ႕အတူလုိက္လာတဲ့ေနာက္ဆံုးလူပဲတဲ့ကြယ္ ။
ဒီလိုနဲ႕ခရီးဆက္လာလုိက္ၾကတာ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဇာဘုရင္ရဲ႕နန္းေတာ္ၾကီးကိုေရာက္သြားၾကသတဲ့ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာဘုရင္ၾကီးက မနက္စာ စားေတာ္မူေနတုန္းတဲ့ ။ နန္းရင္ျပင္မွာပ်ံဝဲလာတဲ့ မုိးပ်ံသေဘာၤၾကီးကိုလဲျမင္ေရာ ဘုရင္ၾကီးက သူ႕အမႈထမ္းေတြကို ဒီသေဘာၤကိုေမာင္းနွင္လာသူက ဘယ္သူလိုဆုိတာ ခ်က္ျခင္းစံုစမ္းေစသတဲ့ ။ မင္းခ်င္းေတြလဲ စံုစမ္းလုိက္တဲ့အခါ ေရာက္ရွိလာသူဟာ သာမန္ လယ္သမားသားတစ္ဦးျဖစ္ျပီး မင္းမ်ိုဳးမင္းႏြယ္မဟုတ္တာလဲသိေရာ အင္မတန္မွာကိုစိတ္ပ်က္သြားသတဲ့ ။ သူ႕စိတ္ထဲမွာလဲ ေတာ္ဝင္ေသြးမဟုတ္တဲ့ လယ္သမားသားနဲ႕ သူ႕ခ်စ္လွစြာေသာသမီးေတာ္ေလးကို ဘယ္လုိမွေပးစားလို႕မျဖစ္ဘူးလို႕ ေတြးမိသတဲ့ ။ ဒါနဲ႕ မူးမတ္ေတြကိုတုိင္ပင္ၾကည့္တဲ့အခါ မူးမတ္ေတြက ဒီလိုအၾကံေပးလုိက္ၾကသတဲ့ ။
“အရွင္မင္းၾကီး ဒီလယ္သမားသားကို ဘယ္လိုမွမျဖစ္နုိင္ေအာင္ခက္ခဲတဲ့အလုပ္ေတြသာခုိင္းလုိက္ပါ ။ ဒါဆုိသူလမ္းခရီးမွာသာ အသက္ဆံုးရႈံးျပီး ဘယ္လိုမွျပန္လာနုိင္မွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး” လို႕ေလ်ာက္တင္ၾကသတဲ့ ။ ဒါနဲ႕ ဘုရင္ၾကီးလဲ အီဗန္ေလးကုိ အသက္ရွင္ေစတဲ့ေရနဲ႕ ေသေစတဲ့ေရထည့္ထားတဲ့ ေရတေကာင္းနွစ္ခုကို သူမနက္စာစားလုိ႕မျပီးခင္အတြင္း အေရာက္ရေအာင္ယူလာရမယ္လို႕ အမိန္႕ေပးလုိက္သတဲ့ ။ ဘယ္လိုမွမျဖစ္နုိင္တဲ့အတြက္အီဗန္ေလးကလဲ အင္မတန္ တုန္လႈပ္သြားသတဲ့ ။ ဒီမွာပဲ သူေခၚလာတဲ့ ေျခလွမ္းက်ယ္လူက ဘာမွမစိုးရိမ္ပါနဲ႕ လူငယ္ေလး က်ဳပ္ မိနစ္ပိုင္းအတြင္းရေအာင္ယူေပးပါ့မယ္လုိ႕ ကတိေပးျပီး သူ႕နားရြက္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ေျခတစ္ဖက္ကိုျဖဳတ္ လွမ္းခုန္လုိက္တာမွာ တစ္ခါတည္း လူသူမေရာက္နုိင္တဲ့လ်ိဳ႕ဝွက္ျမိဳ႕ေတာ္ကုိေရာက္သြားျပီး ေရတေကာင္းေတြကို တစ္ခါထဲယူလုိက္သတဲ့ ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူက “ဟာ ငါ့မွာ ဒီေလာက္အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီးပိုေနေသးတာပဲ ခဏေလာက္အိပ္လုိက္ပါဦးမယ္ေလ” ဆုိျပီး အနီးမွာရွိတဲ့ ဝက္သစ္ခ်ပင္ၾကီးေအာက္မွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားသတဲ့ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ နန္းေတာ္မွာေတာ့ ဘုရင္ၾကီးက မနက္စာစားလုိ႕ျပီးသြားတဲ့အထိ ေျခလွမ္းက်ယ္လူျပန္မေရာက္လာေသးတဲ့အတြက္ အီဗန္ေလးခမ်ာ အခက္အခဲၾကံဳေနရရွာသတဲ့ ။ ဒါနဲ႕ ဘာမဆုိၾကားနုိင္တဲ့နားရွိသူက ေျမၾကီးကိုနားကပ္ျပီးနားေထာင္ၾကည့္တဲ့အခါ ေျခလွမ္းက်ယ္ရဲ႕ ေဟာက္သံကို အက်ယ္ၾကီးၾကားရသတဲ့ ။ ဒါနဲ႕ အေဝးၾကီးက အရာေတြကို ေသနတ္နဲ႕ပစ္နုိင္သူက တစ္ခါတည္း နန္းေတာ္ကေနျပီး ေသနတ္နဲ႕ဝက္သစ္ခ်ပင္ကိုပစ္ခ်လုိက္တာ အပင္ေပၚက အသီးေတြျပဳတ္က်လာျပီး ေျခလွမ္းက်ယ္လဲ လန္႕နုိးသြားသတဲ့ကြယ္ ။ ေျခလွမ္းက်ယ္လဲတစ္ခါတည္း ခုန္ထလုိက္တာ ခ်က္ျခင္းပဲနန္းေတာ္ကိုျပန္ေရာက္လာျပီး အသက္ရွင္ေစတဲ့ေရနဲ႕ ေသေစတဲ့ေရ ကို ေပးလုိက္သတဲ့ ။
ဘုရင္ၾကီးလဲ ေရတေကာင္းနွစ္ခုကိုၾကည့္ျပီး အစြမ္းထက္မထက္စမ္းၾကည့္ဖုိ႕စိတ္ကူးေပါက္သြားသတဲ့ ။ ဒါနဲ႕ အေစခံေတြကို ၾကက္ဖတစ္ေကာင္ယူလာေစျပီး ေသေစတဲ့ေရနဲ႕ျဖန္းလုိက္ရာမွာၾကက္ဖလဲ တစ္ခါတည္း အသက္ေပ်ာက္သြားသတဲ့ ။ ဒါေပမယ့္ အသက္ရွင္ေစတဲ့ေရနဲ႕လဲျပန္ျဖန္းလုိက္ေရာ အသက္ျပန္ရွင္လာသတဲ့ကြယ္ ။
ပထမ အလုပ္ကိုေအာင္ျမင္သြားတာေၾကာင့္ ဘုရင္ၾကီးလဲ ေနာက္တစ္ခုထပ္ခုိင္းဖုိ႕ၾကံသတဲ့ ။ ဒုတိယတစ္ခုကေတာ့ ပိုျပီးမွေတာင္ခက္ခဲသတဲ့ ။ ဘာလဲဆုိေတာ့ ကင္ထားတဲ့ ႏြားၾကီးဆယ့္နွစ္ေကာင္နဲ႕ ဖုတ္ထားတဲ့ ေပါင္မုန္႕ၾကီး ဆယ့္နွစ္လံုးကို တစ္ထုိင္ထဲနဲ႕ကုန္ေအာင္စားရမတဲ့ ။ အုိင္ဗန္ေလးကလဲ “ဆယ့္နွစ္ေကာင္မေျပာနဲ႕ ႏြားၾကီးတစ္ေကာက္ကိုေတာင္တစ္ပတ္စားလို႕မကုန္နုိင္ေၾကာင္း ေျပာျပီးညည္းျငဴသတဲ့ ။ ဒီအခါမွာအစားၾကီးတဲ့လူက မပူပါနဲ႕ ဒါေလာက္မ်ားေတာ့ အဆာေျပရံုေလာက္ပဲရွိပါတယ္ ဆုိျပီး တစ္ခါတည္း စားလိုက္တာမွာ မေလာက္လုိ႕ေတာင္ထပ္ေတာင္းရေသးသတဲ့ ။
ဘုရင္ၾကီးလဲေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္သြားျပီး အေစခံေတြကိုေခၚ ဘီယာစည္ၾကီးေလးဆယ္ထဲမွာ ဘီယာခြက္ၾကီးေလးဆယ္ေလာင္းထည့္ေစျပီး အဲဒီစည္ေလးဆယ္ကို တစ္ခါတည္း အျပီးေသာက္ျပရမယ္လို႕ခုိင္းျပန္သတဲ့ ။ ဒီတစ္ခါလဲ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနတဲ့အီဗန္ေလးကို ကယ္မဲ့လူေပၚလာျပန္သတဲ့ ။ သူကေတာ့ ေရေသာက္ၾကီးသူပါပဲ ။ သူက ဒါေလးမ်ား တစ္ခါေသာက္ပဲရွိပါေသးေကာ ။ ဒါေသာက္ျပီးရင္ေတာင္ ထပ္ထည့္ဖုိ႕ ဗုိက္ထဲမွာေနရာရွိပါေသးတယ္လို႕ ေျပာျပီးေသာက္ျပလိုက္သတဲ့ ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘုရင္ၾကီးလဲ ေနာက္ထပ္အၾကံအျဖစ္ သံအုိးၾကီးကို ျဖဴသြားတဲ့အထိ ပူသြားေအာင္ မီးအပူေပးျပီး အဲဒီေရေႏြးအုိးထဲမွာ တစ္ည ေနျပရမယ္လုိ႕အီဗန္ေလးကိုခုိင္းသတဲ့ ။ စိတ္ထဲမွာလဲ ဒီတစ္ခါေတာ့ တစ္ခါတည္း အသက္ေပ်ာက္ျပီး ကိစၥျပတ္ျပီပဲလို႕ ေတြးမိသတဲ့ ။
ဒီတစ္ခါေတာ့အီဗန္ေလးက သူနဲ႕အတူ ျမက္ထုတ္နဲ႕လူကို ေခၚသြားလုိက္တာ အထဲလဲေရာက္ေရာ ျမက္ထုတ္နဲ႕လူက ျမက္ေတြကိုက်ဲခ်လိုက္တဲ့အတြက္ ေရပူေတြဟာ ေအးကုန္ျပီး တစ္ခါတည္း ေရေတြခဲသြားလိုက္တာ အီဗန္ေလးခမ်ာ မ်က္နွာသစ္ဖုိ႕ေရေတာင္ ကမန္းကတန္းယူလုိက္ရသတဲ့ ။ ေနာက္ေန႕မနက္မုိးလင္းလို႕ အုိးၾကီးလဲဖြင့္လုိက္ေရာ အီဗန္ေလးက လန္းလန္းဆန္းဆန္းနဲ႕ အိုးထဲကထြက္လာတာေတြ႕ၾကရတာေပါ့ကြယ္ ။
ဒါနဲ႕ေနာက္ဆံုးအျဖစ္ ဘုရင္ၾကီးက အီဗန္ေလးကို ေနာက္ေန႕မနက္မတုိင္ခင္ စစ္တပ္ၾကီးတစ္ခု ဖန္ဆင္းေပးရမယ္လို႕ ေတာင္းဆုိလုိက္သတဲ့ ။ သူ႕စိတ္ထဲမွာလဲ အီဗန္လို လယ္သမားသားအဖုိ႕ ဒီေလာက္အခ်ိန္တုိအတြင္း စစ္တပ္ၾကီးဖြဲ႕စည္းဖုိ႕ဆုိတာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွမျဖစ္နုိင္ဘူးလို႕ ေတြးျပီး ဒီတစ္ခါေတာ့ အီဗန္ေလးရႈံးျပီလို႕တြက္ေနသတဲ့ ။
အီဗန္လဲဒီတစ္ခါေတာ့ ဘယ္လိုမွမျဖစ္နုိင္ေတာ့ဘူးလို႕လက္မႈိင္ခ်ေနတုန္း ထင္းေျခာက္သယ္တဲ့လူက ထြက္လာျပီး “လူငယ္ေလး မင္း က်ဳပ္ကိုေမ့ေနတာပဲ က်ဳပ္သာ ထင္းေျခာက္ေတြက်ဲလိုက္ရင္ မ်က္စိတစ္မွိတ္တြင္း စစ္တပ္ၾကီးေပၚလာနုိင္ပါတယ္ ။ တကယ္လို႕ ဒါေတာင္မွဘုရင္ၾကီးက သူ႕သမီးေတာ္ကိုမေပးရင္ အဲဒီစစ္တပ္နဲ႕ ဒီတုိင္းျပည္ကို တုိက္ခုိက္ျပီးသိမ္းပိုက္ပစ္မယ္လို႕” ေျပာလိုက္သတဲ့။
ဒါနဲ႕ ေနာက္ေန႕မနက္လဲေရာက္ေရာ အီဗန္ဟာ သစ္ကိုင္းေျခာက္ေတြကို ျမက္ျပင္မွာက်ဲလိုက္တာ တစ္မဟုတ္ခ်င္း စစ္တပ္ၾကီးေပၚလာသတဲ့ ။ ဘုရင္ၾကီးအိပ္ရာနုိးတဲ့အခါ နန္းေတာ္အဝမွာ အလံတလူလူ စစ္ေရးတျပင္ျပင္နဲ႕ၾကီးမားလွတဲ့စစ္တပ္ၾကီးကိုေတြ႕လုိက္ရတဲ့အတြက္ အင္မတန္မွတုန္လႈပ္သြားျပီး တစ္ခါတည္း သူ႕စစ္တပ္ေတြကို ေခၚထုတ္ စစ္ပြဲၾကီးဆင္ႏြဲေစသတဲ့ ။ ဒါေပမယ့္ေနာက္ဆံုးမွာ အီဗန္ေလးရဲ႕တပ္ေတြက အနုိင္ရသြားျပီး စစ္သားေတြဟာ နန္းေတာ္ထဲကိုထုိးေဖာက္လာနုိင္ၾကသတဲ့ ။ဒီေတာ့မွ ဘုရင္ၾကီးလဲေၾကာက္လန္႕ျပီး အီဗန္ေလးကိုဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ကာ မင္းသမီးေလးကိုလက္ထပ္ဖုိ႕ ေတာင္းဆိုသတဲ့ ။
ေကာက္က်စ္လွတဲ့ဘုရင္ၾကီးရဲ႕စကားကို ဒီတစ္ခါေတာ့အီဗန္ေလးက မနာခံေတာ့ပဲ တစ္ခါတည္း ဘုရင္ၾကီးကိုတုိင္းျပည္ကနွင္ထုတ္လုိက္သတဲ့ ။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ မင္းသမီးေလးနဲ႕လက္ဆက္ျပီး တုိင္းျပည္ၾကီးကို အင္မတန္မွဥာဏ္ပညာျပည့္ဝစြာနဲ႕ စီရင္အုပ္ခ်ဳပ္ေတာ္မူသတဲ့ ။ အီဗန္ေလးကိုလဲ ဘယ္သူကမွအရူးေလးအီဗန္လို႕ မေခၚၾကေတာ့ဘူးတဲ့ကြယ္ ။
ဘုရင္ၾကီးအီဗန္ကိုလဲ တုိင္းသူျပည္သားမ်ားကအင္မတန္မွေလးစားခ်စ္ခင္ၾကသတဲ့ ။ မင္းသမီးေလးကေတာ့ပိုလို႕အခ်စ္ဆံုးျဖစ္ျပီး အီဗန္ေလးနဲ႕အတူ အသက္ထက္ဆံုးေပ်ာ္ရြင္စြာ ေပါင္းသင္းေနထုိင္သြားၾကသတဲ့ကြယ္ ။
ဘာသာျပန္မူပုိင္- ခ်စ္ျခင္းေျခရာ
